Mondriaan daagt uit
Op dit zelfportret de man die onze aandacht vraagt: Piet Mondriaan. Geschilderd in 1908 laat hij ons zien zoals hij graag gezien wil worden. Met een door-dringende en ont-dekkende blik van een kunstenaar die de tijd waarin hij leeft, denkt te kúnnen doorzien. Tegelijkertijd doet die blik een appèl op ons.
Deze ogen dwingen ons haast hem te volgen in zijn blikrichting. Deze man wil de heraut zijn van een andere manier van kijken en van een nieuwe kunstzinnige weergave. Ja, van een nieuwe maatschappij.
Daarom zijn zijn schilderijen hem niet genoeg. Vanaf zijn 41ste levensjaar gaat hij ook schrijven. Zevenhonderdpagina’s lang probeert hij zijn nieuwe kijk op de kunst en haar rol in de samenleving uiteen te zetten - in een voor mij meestal onbegrijpelijke taal. En door wat de schilder Mondriaan mij daarnaast laat zien word ik uitgedaagd. Een schilder die meer dan wie ook zijn kunstzinnige beelding – zo noemt hij dat - telkens weer sprongsgewijs weet te ontwikkelen.
In de lezing wil ik jullie meenemen in de schurende ontmoeting met deze uitdagende mens. Omdat - door met hem mee te denken en mee te kijken - ik besef hoe belangrijk het is om steeds ongebaande paden te gaan, en te blijven zoeken en te blijven verlangen naar een nieuwe wereld waarin natuur en mens, en mensen onderling – zoals Mondriaan zou zeggen – in de juiste ‘verhouding’ tot elkaar staan.
Tijdens de lezing laat ik de ontwikkeling van Mondriaans kunst zien aan de hand van door hem geschilderde vrouwenportretten. Daarnaast lezen we enkele teksten van Mondriaan en van politieke, filosofische en theologische denkers uit zijn tijd die laten zien hoe zijn ontwikkeling kan worden gezien als een uitdrukking van zijn tijd.
De Amersfoortse kunstenaar Cornelis Bos laat zien hoe hij Mondriaan verwerkte in zijn tekeningen en hoe hij daarop gekomen is. Kunst kijken, teksten proeven, geschiedenis lezen en onderling gesprek.
Begeleiding: Paul van der Harst, theoloog
Aantal deelnemers: 70
Kosten: vrijwillige bijdrage, contant of met qr-code
